طريقه مصرف پيشنهادي: قبل از هر وعده غذا يک استکان ميل شود.
ترجيحا پس از مزاج شناسي زير نظر پزشک مربوطه و طبق دستور ايشان مصرف گردد.


نَستَرَن (نام علمی: Rosa canina) و (به عربی: نسرین) یکی از گونه‌های وحشی رز و بومی اروپا، آسیای باختری و شمال خاوری آفریقا است. گونه های بسیاری از آن در جنگلهای شمال، منطقه ارسباران، و ارتفاعات فوقانی مناطق دیگر ایران بصورت خودرو یافت میشود. گل‌های آن ریز هستند که به رنگ‌های صورتی، سفید، قرمز و گاهی زرد یافت می‌شوند. بوی آن‌ها ملایم و مطبوع است.

نسترن‌ها در طول جنگ جهانی دوم در باغ‌های پیروزی آمریکا کاشته می‌شدند و هنوز هم در نواحی مرطوب و شنی نوار ساحلی خاوری یافت می‌شوند.

نسترن درختچه‌ای برگریز است. ارتفاع آن از ۱ تا ۵ متر متغیر است و ممکن است بیشتر هم رشد کند. گل‌های نسترن کوچک و دارای پنج گلبرگ هستند. رنگ آن‌ها از صورتی تا سفید (معمولاً صورتی کمرنگ) متغیر است. این گیاه بر روی ساقه‌هایش تیغ‌های کوچک و تیزی دارد که در بالا روندگی کمکش می‌کنند.

میوه نسترن شامل برخی از آنتی‌اکسیدان‌ها است. بعلاوه، این میوه، بخاطر دارا بودن ویتامین سی در سطح بالا، در تهیه شربت، چای و نوعی مربا استفاده میشود. در بلغارستان گلبرگ‌ها را در تهیه شراب شیرین بکار میبرند. در طبّ سنتی اتریش جوشیده میوه نسترن برای درمان عفونتهای ویروسی، نارسایی‌های کلیوی و مجاری ادراری مورد استفاده بود.

در طبّ سنتی ایران مورد توجه خاصی است. برای مثال، خواص زیر برای عرق نسترن ذکر شده است:


تقویت کننده قلب و اعصاب آرامبخش و رفع خستگی
برطرف کننده عوارض کمبود ویتامین ث
درمان ورم کلیه
درد معده و اسهال
دفع سنگ کیسه صفرا
رفع بی خوابی